Ojo de dios

Tiny projecs no. 5

Heb jij dat ook wel eens dat je iets ziet waar je heel blij van wordt?
Ik had dat gevoel toen ik voor het eerst een “ojo de Dios” zag.
Het was jaren geleden bij een vriendin die net terug was van een half jaar backpacken in Zuid-Amerika.

Op een markt ergens ten westen van Mexico had ze twee kleine ojo gekocht, één voor haarzelf en één voor het babykamertje van haar net geboren neefje.
Dat ze juist dáár op die plek de ojo de Dios had gekocht is wel grappig want daar komen ze oorspronkelijk ook vandaan. Ze werden al gemaakt door de Huichol en Tepehuan Indianen nog voor het Christendom daar voet aan wal had gezet.

De Huichol noemden hun Gods ogen Sikuli, wat betekent “de kracht om onbekende dingen te zien en te begrijpen”. Hun aanbidding was gericht op de natuur en de aarde. Ze geloofden dat er van de ojo de Dios een magische kracht uitging die bescherming bood aan alle stamleden. De uiteinden van de stokken vertegenwoordigden de elementen-aarde, water, wind en vuur.
Naarmate het Christendom de overhand kreeg veranderde de betekenis van de Ojo de Dios. De aanbidding ging nu uit naar God, die zorgt voor een goede gezondheid, een lange levensduur en bescherming tegen alle kwaad. De maak-traditie van de ojo de Dios werd gelukkig door de Christenen behouden en sindsdien wordt er een Ojo de Dios gemaakt wanneer een kindje wordt geboren. De vader weeft dan het centrale oog, waarna elk jaar één oog wordt toegevoegd totdat het kind vijf jaar is.
Hoe mooi is dat?

Originele Huichol-kruisen zijn erg zeldzaam en tegenwoordig is ojo de Dios vaak niet meer dan een “leuke versiering”, historisch gezien ligt, zoals je hebt gelezen, er echter een sterk geloof aan ten grondslag.

Ik maak deze weefwerkjes graag in alle maten en in alle kleuren. Het is gemakkelijk en uiterst meditatief. Ik blijf het altijd weer heel bijzonder vinden dat je met een paar takken en wat garen zulke mooie dingen kunt maken.