Dahlia
Tiny projects no.2
Op de laatste zondag van september kwam ik bij toeval terecht in de tuin van Dahlia Vereniging Maria Middelares.
Ik ben altijd al een Dahlia fan geweest dus ik was blij verrast toen ik zag dat de poort open was voor publiek.
Prachtig, die verscheidenheid aan vorm en rijkdom aan kleuren van knal roze tot bijna zwart. De enige kleur die ik niet gezien heb is blauw.
Jaren geleden heb ik dit knolgewas in mijn tuin geplant met de ijdele droom dat er in de zomer een overdaad aan kleuren te zien zou zijn. Maar helaas …. ondanks mijn hartstochtelijke inzet bleef het bij verwoede pogingen. Er zitten teveel andere bewoners in mijn tuin die de Dahlia om een andere reden dan hun schoonheid bewonderen.
De herfst doet zijn intrede dat is wel duidelijk!
De laatste dagen
Een blauwe schotel bleef, met enkle vruchten,
vannacht in het prieel op tafel staan,
en daarop schijnt, door winde en wilde wingerd,
een laatste straal van de verdoofde maan.
Geen wind beweegt de donkre notelaren,
rond zonnebloem en volle dahlia
gonst geen insekt: ‘t is de volmaakte vrede
die eeuwig lijkt, als kwam niets daarna.
O laatste, warme dagen van september,
de weemoed van uw licht gloeit ook in mij,
ik laat, als gij, mij met een glimlach glijden
naar dood en vrede, beiden zo nabij.
Jan Van Nijlen (1884-1965)
uit de bundel: De Dauwtrapper (1947)
opgenomen in: Verzamelde gedichten
© Van Oorschot 2003